więcej: bit.ly/przytupy
WYKONAWCY:
KAPELA JANA GACY
Jan Gaca – skrzypce, Czesław Pańczak – harmonia, Józef Pańczak – baraban
Jan Gaca (ur. 1933) jest jednym z najlepszych weselnych skrzypków mikroregionu kajockiego. Miejsce to do dziś słynie ze wspaniałej, ekspresyjnej muzyki instrumentalnej, przez sąsiadów zawistnie nazywanej „kajockimi wigibusami”. Na jego bogaty repertuar składają się przede wszystkim mazurki, oberki i polki „podłapane” m.in. od matki, która była znana w okolicy śpiewaczką oraz od brata Piotra Gacy – również skrzypka. Muzyka Jana Gacy jest niezwykle dynamiczna i żywiołowa, cechuje ją bogate ozdabianie i „ogrywanie”, czyli wariantowe i improwizowane powtarzanie tematu. Gra od 16 – go roku życia, przeszedł wszystkie etapy tradycyjnej „edukacji muzykanckiej”: grał najpierw wraz z braćmi (Piotrem i Władysławem) na bębenku obręczowym i barabanie, później stał się samodzielnym, cenionym skrzypkiem. Grywał z różnymi muzykantami i w różnych składach, także z harmonistami, od momentu, kiedy na wsi radomskiej zaczęły się pojawiać harmonie. Na co dzień grywa ze stryjecznym bratem Stefanem Gacą (bębenek obręczowy), od jakiegoś czasu również z braćmi Czesławem i Józefem Pańczakami, z którymi tworzy kapelę w innym składzie instrumentalnym (harmonia, baraban).Wielokrotnie występował na lokalnych i ogólnopolskich przeglądach i festiwalach muzyki tradycyjnej, koncertował w Stanach Zjednoczonych i Szwecji. Nagrania jego kapeli znajdują sie w wielu archiwach państwowych i prywatnych w Polsce i za granicą.W 2008 roku był Jan Gaca był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.Od prawie 10 lat przekazuje tajniki tradycyjnej gry skrzypcowej młodym muzykom, przyjeżdżającym do Przystałowic z różnych miast Polski.
http://www.youtube.com/watch?v=dVeLT3bXTg8
http://www.festivalmazurki.pl/festiwal-2011/artyci/124-kapela-jana-gacy
http://www.muzeum-radom.pl/tlzr/index.php?option=com_content&view=article&id=178:kapela-gacy&catid=47:piew-i-kapele-ludowe
Jan Gaca (ur. 1933) jest jednym z najlepszych weselnych skrzypków mikroregionu kajockiego. Miejsce to do dziś słynie ze wspaniałej, ekspresyjnej muzyki instrumentalnej, przez sąsiadów zawistnie nazywanej „kajockimi wigibusami”. Na jego bogaty repertuar składają się przede wszystkim mazurki, oberki i polki „podłapane” m.in. od matki, która była znana w okolicy śpiewaczką oraz od brata Piotra Gacy – również skrzypka. Muzyka Jana Gacy jest niezwykle dynamiczna i żywiołowa, cechuje ją bogate ozdabianie i „ogrywanie”, czyli wariantowe i improwizowane powtarzanie tematu. Gra od 16 – go roku życia, przeszedł wszystkie etapy tradycyjnej „edukacji muzykanckiej”: grał najpierw wraz z braćmi (Piotrem i Władysławem) na bębenku obręczowym i barabanie, później stał się samodzielnym, cenionym skrzypkiem. Grywał z różnymi muzykantami i w różnych składach, także z harmonistami, od momentu, kiedy na wsi radomskiej zaczęły się pojawiać harmonie. Na co dzień grywa ze stryjecznym bratem Stefanem Gacą (bębenek obręczowy), od jakiegoś czasu również z braćmi Czesławem i Józefem Pańczakami, z którymi tworzy kapelę w innym składzie instrumentalnym (harmonia, baraban).Wielokrotnie występował na lokalnych i ogólnopolskich przeglądach i festiwalach muzyki tradycyjnej, koncertował w Stanach Zjednoczonych i Szwecji. Nagrania jego kapeli znajdują sie w wielu archiwach państwowych i prywatnych w Polsce i za granicą.W 2008 roku był Jan Gaca był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.Od prawie 10 lat przekazuje tajniki tradycyjnej gry skrzypcowej młodym muzykom, przyjeżdżającym do Przystałowic z różnych miast Polski.
http://www.youtube.com/watch?v=dVeLT3bXTg8
http://www.festivalmazurki.pl/festiwal-2011/artyci/124-kapela-jana-gacy
http://www.muzeum-radom.pl/tlzr/index.php?option=com_content&view=article&id=178:kapela-gacy&catid=47:piew-i-kapele-ludowe
MONIKA KUŚ
Jest pasjonatką śpiewu i tańca tradycyjnego (naturalnego) różnych krain Europy, również bębniarką grającą na bębnach obręczowych z płd. Włoch i bliskiego wschodu oraz tapan.
Przez kilka lat zajmowała się czynnie bretońską techniką śpiewu do tańca. Uczyłam się od Nandy Troadeg, Annie Ebrel, Jean Daniel Bourdonney, Marcel Guilloux, Marie Lourence Fustec. Poznawała tańce Bretanii ucząc się i na warsztatach i podczas fest noz. Osobą, którą się inspiruję jako tancerka i od której najwięcej się tańcu bretońskim (charakterze i historii) nauczyła jest Solenn Boennec - prezydentka koła celtyckiego Ar Vro Vigoudenn.
Przez kilka lat zajmowała się czynnie bretońską techniką śpiewu do tańca. Uczyłam się od Nandy Troadeg, Annie Ebrel, Jean Daniel Bourdonney, Marcel Guilloux, Marie Lourence Fustec. Poznawała tańce Bretanii ucząc się i na warsztatach i podczas fest noz. Osobą, którą się inspiruję jako tancerka i od której najwięcej się tańcu bretońskim (charakterze i historii) nauczyła jest Solenn Boennec - prezydentka koła celtyckiego Ar Vro Vigoudenn.
KAPELA HAŁASÓW
Jacek Hałas (śpiew, akordeon, lira korbowa, drumla, taniec), Alicja Choromańska - Hałas (bęben, tapan, gordon).
Rodzinny duet wytrawnych artystów zajmujących się od lat badaniem najciekawszych i najbardziej archaicznych form tańca, muzyki i rzemiosła. Nauki pobierane u źródła - u wiejskich mistrzów - poszerzone studiowaniem materiałów etnograficznych, a przede wszystkim stała aktywność muzyczna, pozwalają Kapeli Hałasów tworzyć przekaz żywiołowy, interaktywny i atrakcyjny dla współczesnego odbiorcy.
Członkowie najciekawszych formacji folkowych w Polsce (Bractwo Ubogich, Muzykanci, Kwartet Wielski), międzynarodowych projektów artystycznych ( Tikkun, Schola Wegajty, Dom Tańca Poznan) oraz teatralnych (Teatr Strefa Ciszy, Teatr Wegajty).
W ostatnich latach zajmują się tańcem korowodowym, tradycjami wędrownych śpiewaków oraz działalnością warsztatową. Od 2005 podróżują po Europie z tradycyjną Yurtą, gdzie prezentują efekty swych poszukiwań oraz przedsięwzięcia realizowane wspólnie z artystami z całego świata (projekt Nomadzi Kultury).
www.halas.art.pl
Rodzinny duet wytrawnych artystów zajmujących się od lat badaniem najciekawszych i najbardziej archaicznych form tańca, muzyki i rzemiosła. Nauki pobierane u źródła - u wiejskich mistrzów - poszerzone studiowaniem materiałów etnograficznych, a przede wszystkim stała aktywność muzyczna, pozwalają Kapeli Hałasów tworzyć przekaz żywiołowy, interaktywny i atrakcyjny dla współczesnego odbiorcy.
Członkowie najciekawszych formacji folkowych w Polsce (Bractwo Ubogich, Muzykanci, Kwartet Wielski), międzynarodowych projektów artystycznych ( Tikkun, Schola Wegajty, Dom Tańca Poznan) oraz teatralnych (Teatr Strefa Ciszy, Teatr Wegajty).
W ostatnich latach zajmują się tańcem korowodowym, tradycjami wędrownych śpiewaków oraz działalnością warsztatową. Od 2005 podróżują po Europie z tradycyjną Yurtą, gdzie prezentują efekty swych poszukiwań oraz przedsięwzięcia realizowane wspólnie z artystami z całego świata (projekt Nomadzi Kultury).
www.halas.art.pl
KAPELA SZAMOTULSKA
Tradycyjny skład instrumentalny kapeli szamotulskiej to klarnet, skrzypce i maryna – instrument podobny do kontrabasu, spełniający jednak niejako podwójną rolę: instrumentu basowego i perkusyjnego – dźwięk wydobywa się tradycyjnie smykiem, ale także uderzanie o podłogę.
Natomiast repertuar kapeli szamotulskiej obejmuje wszelkie formy folkloru szamotulskiego: żywiołowe wiwaty, fantazyjne przodki, skoczne okrągłe i wiele innych.
Obecni członkowie kapeli szamotulskiej to: Tomasz Kuźniak - klarnecista, Jarosław Szymański kontrabasista i Magdalena Janicka - skrzypaczka, śpiewaczka.
Kapela działa przy Zespole Folklorystycznym „Szamotuły”, w Szamotulskim Ośrodku Kultury.
Natomiast repertuar kapeli szamotulskiej obejmuje wszelkie formy folkloru szamotulskiego: żywiołowe wiwaty, fantazyjne przodki, skoczne okrągłe i wiele innych.
Obecni członkowie kapeli szamotulskiej to: Tomasz Kuźniak - klarnecista, Jarosław Szymański kontrabasista i Magdalena Janicka - skrzypaczka, śpiewaczka.
Kapela działa przy Zespole Folklorystycznym „Szamotuły”, w Szamotulskim Ośrodku Kultury.
KATARZYNA HEŁPA-LISZKOWSKA i MACIEJ SIERPIŃSKI
Katarzyna Hełpa-Liszkowska tańce wielkopolskie praktykuje od dziecka, najpierw jako tancerka zespołów folklorystycznych, obecnie jako dyplomowana instruktorka tańca ludowego.
Zajęcia z tańców ludowych prowadziła w Polsce i za granicami kraju, dla dzieci i dorosłych.
Dała się poznać jako świetna nauczycielka tańców ludowych w formie "in crudo" na potańcówkach Poznańskiego Domu Tańca. Od wielu lat współpracuje z Maciejem Sierpińskim, także dyplomowanym instruktorem tańca ludowego - najpierw razem tańczyli, a teraz razem nauczają polskich tańców ludowych i narodowych. Razem prowadzą też Zespół Folklorystyczny "Szamotuły" działający w Szamotulskim Ośrodku Kultury.
Zajęcia z tańców ludowych prowadziła w Polsce i za granicami kraju, dla dzieci i dorosłych.
Dała się poznać jako świetna nauczycielka tańców ludowych w formie "in crudo" na potańcówkach Poznańskiego Domu Tańca. Od wielu lat współpracuje z Maciejem Sierpińskim, także dyplomowanym instruktorem tańca ludowego - najpierw razem tańczyli, a teraz razem nauczają polskich tańców ludowych i narodowych. Razem prowadzą też Zespół Folklorystyczny "Szamotuły" działający w Szamotulskim Ośrodku Kultury.
ROMUALD JĘDRASZAK
gra na dudach wielkopolskich od lat dziecięcych. Dudy na których gra otrzymał od swojego mistrza Stanisława Grocholskiego. Gra na dudach to jego pasja, sam mówi: "Ja tym żyję". Uznawany jest za mistrza dudziarzy wielkopolskich. Od lat naucza w różnych ośrodkach w formie przekazu "tradycyjnego" czyli bez zapisu nutowego - "ze słuchu". Kilkukrotny uczestnik potańcówek organizowanych przez Poznański Dom Tańca. Tegoroczny juror konkursu "Stara Tradycja" organizowanego przez Festiwal Wszystkie Mazurki Świata.
MONIKA TOMASZEWSKA-JAGŁA
Monika Tomaszewska Jagła - obecnie praktykujaca ma-uri i instruktorka Szkoly Tanca MA-URI (autorski program we współpracy z Instytutem MA-URI ). Nauczyciel i trener MA-URI w Polsce , na Węgrzech, Danii, Norwegii, Nowej Zelandii. Z wykształcenia malarka.
ANNA TRĄBAŁA
Z wykształcenia germanistka, a od 2008 r. instruktor tańców w kręgu oraz instruktor muzykoterapii i choreoterapii. Tańcami w kręgu zajmuje się od 2004 r. Do chwili obecnej, dzięki wielu podróżom i uczestnictwie w warsztatach, udało jej się zgromadzić około 1000 tańców w kręgu pochodzących z różnych kultur i zakątków świata, m.in. z Grecji, Albanii, Armenii, Macedonii, Bułgarii, Węgier, Serbii, Turcji, Rumunii, Izraela, Rosji, Ukrainy, Słowacji, Łotwy, Irlandii, Szkocji i Francji. www.tancewkregu.eu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz